برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه

هدف این پژوهش ، بررسی تفاوت برداشت حسابرسان داخلی و مستقل درخصوص کارایی 36 علامت خطر استاندارد حسابرسی شماره 99[1] ، جهت کشف گزارشگری مالی متقلبانه بوده است. استاندارد مزبور ، حسابرسان را ملزم به استفاده از علایم خطر ، در حسابرسی صورتهای مالی ، جهت کشف گزارشگری مالی متقلبانه می کند. نتایج بررسی نشان داد که تفاوت عمده ای در برداشت حسابرسان داخلی و مستقل وجود ندارد و از دیدگاه آنها ، موثرترین علامت خطر ؛ " نظارت ناکافی بر کنترلهای داخلی بااهمیت " می باشد. هردو گروه حسابرسان علایم خطر ناشی از" فرصت[2]" را ، موثرتر از علایم خطر ناشی از " نگرش[3] و انگیزه[4]" در کشف گزارشگری مالی متقلبانه طبقه بندی می کنند. همچنین نتایج پژوهش نشانگر این بود که : میزان تجربه و رده شغلی در برداشت حسابرسان داخلی نسبت به کارایی علایم خطر موثر بوده درحالیکه این دو متغیر درمورد  حسابرسان مستقل اثربخش نبوده است.